Het doel van het leven
“Waarom leven wij?” Het is de belangrijkste vraag voor iedere mens.
Dus, waarom bestaan we? Om zoveel mogelijk roem en rijkdom te vergaren? Om muziek en baby’s te maken? Om het rijkste lijk op de begraafplaats te worden of – nu we er toch mee spotten – “Wie sterft met de meeste speeltjes heeft gewonnen?”
Het leven moet toch meer dan dat zijn, dus laten we er even stil bij staan. Kijk om te beginnen eens om je heen. Tenzij je ergens in een grot leeft, word je omringd door zaken die door mensenhanden werden gemaakt. Waarom hebben we ze gemaakt? Het logische antwoord daarop is dat we ze hebben gemaakt om een bepaalde functie te vervullen. Je kan dus zeggen dat we ze hebben gemaakt om ons te dienen. Waarom zou God ons dan hebben gemaakt, als het niet was om Hem te dienen?
Als we onze Schepper erkennen en ook het feit dat Hij de mensheid heeft geschapen om Hem te dienen, dan is de volgende vraag die we stellen: “Hoe? Hoe doen we dat, Hem dienen?” Ongetwijfeld kan niemand die vraag beter beantwoorden dan Degene die ons heeft gemaakt. Hij heeft ons geschapen om Hem te dienen. Dus verwacht Hij dat we ons op een bepaalde manier gedragen om dat doel te bereiken. Maar hoe kunnen wij te weten komen wat de juiste manier is? Hoe horen wij te weten wat God van ons verwacht?
Wel, denk dan hier eens over na. God heeft ons het licht gegeven zodat we onze weg kunnen vinden. Zelfs ‘s nachts hebben we de maan om ons licht te geven en de sterren voor navigatie. God heeft andere dieren systemen gegeven om hen te leiden die het best passen bij hun omstandigheden en hun behoefte. Trekvogels vinden hun weg zelfs op bewolkte dagen, aan de hand van de manier waarop het licht door de wolken dringt. Voor hun migratie “lezen” walvissen de magnetische velden van de aarde. Om vanuit open zee terug te keren naar de precieze plek waar hij werd geboren, gebruikt een zalm zijn reukzin, stel je voor. Vissen voelen bewegingen al op grote afstanden door de drukreceptoren waarmee hun lichaam is bedekt. Vleermuizen en blinde zoetwater-dolfijnen “zien” aan de hand van sonar-signalen. Sommige zee-organismen (met de sidderaal als zwaar elektrisch geladen voorbeeld) creëren zelf magnetische velden en “lezen” ze, zodat ze zelfs in troebel water of in de duisternis van de diepzee hun weg vinden. Insecten communiceren aan de hand van feromonen (lokstof die door een bepaald dier wordt uitgescheiden en een reactie teweegbrengt bij andere dieren van dezelfde soort). Planten voelen het zonlicht en groeien er naartoe (fototropie) en hun wortels voelen de zwaartekracht en groeien zo in de aarde (geotropisme). Kortom: God heeft elk element van Zijn schepping voorzien van Zijn Leiding.
Kunnen wij dan werkelijk geloven dat Hij ons geen leiding zou geven bij het belangrijkste aspect van ons bestaan? Wat zegt die Schepper, God, ons dan over de reden van ons bestaan? Zou Hij ons dan geen middelen geven om de verlossing mee te bereiken?
In de Koran zegt God dat Hij de mens heeft geschapen als zijn vertrouwde afgevaardigde op aarde. De kerntaak die aan de mensheid werd toevertrouwd, onze verantwoordelijkheid, is in God te geloven en Hem te aanbidden:
“En Ik heb de Djinns en de mens slechts geschapen om Mij te dienen.” [Edele Koran 51:56]
Zo simpel! De bedoeling achter de schepping van de mens is dat hij zijn Schepper aanbidt. De islamitische invulling van aanbidding maakt het mogelijk dat iemands hele leven een daad van aanbidding kan zijn, zolang hij zich het behagen van God als doel voorop stelt. Dat kan door goede daden te verrichten en je van de slechte te weerhouden. Iemand kan zijn alledaagse handelingen omzetten in daden van aanbidding door zijn of haar intentie ervoor te zuiveren en door met die activiteiten oprecht te streven naar de tevredenheid van God. Profeet Muhammad (vrede en zegeningen zijn met hem) heeft gezegd:
“Iemand groeten is liefdadigheid. Rechtvaardig handelen is liefdadigheid. Een man met zijn paard helpen is een liefdadigheid. Een vriendelijk woord is liefdadigheid. Elke stap op weg naar het verrichten van je gebeden is liefdadigheid. Een obstakel verwijderen van de weg is liefdadigheid.”
Aanbidding levert voor de gelovigen heel wat voordelen op, die zowel bijdragen tot hun geestelijke als hun aardse welzijn. Het menselijk lichaam heeft behoefte aan materiële middelen voor zijn voortbestaan, zoals voedsel, drank en voortplanting. De behoeften van de ziel kunnen slechts worden bevredigd door de nabijheid van God, door middel van geloof en gehoorzaamheid. En die kan je slechts bereiken aan de hand van aanbidding.
God moet je zowel aanbidden in moeilijke tijden als wanneer het je goed gaat. Alleen door dit gedenken vindt een mens innerlijke rust.
“En voorzeker, Wij weten dat jouw borst benauwd is wegens wat zij zeggen. Heilig daarom jouw Heer met een lofprijzing en behoor tot hen die zich neerknielen. En aanbid jouw Heer totdat het zekere (de dood) tot jou komt.” [Edele Koran 15:97-99]
“(Zij zijn) degenen die gelovigen zijn en wiens harten tot rust komen door het gedenken van Allah. Weet, door het gedenken van Allah komen de harten tot rust.” [Edele Koran 13:28]
Verder verklaart God ook dat Hij dit leven heeft bedoeld om de mensen op de proef te stellen, zodat iedereen na zijn dood kan worden vergoed voor wat hij heeft verdiend.
“Degene die de dood en het leven heeft geschapen om jullie te beproeven (en te tonen) wie van jullie de beste daden verricht. En Hij is de Almachtige, de Vergevingsgezinde.” [Edele Koran 67:2]
Om Hem te kunnen aanbidden moeten we Hem echter goed kennen. Anders zouden we ons een vervormde voorstelling van Hem kunnen maken en zo van Hem afdwalen. In de Koran vertelt God aan de mensheid wat Hij wel is en wat Hij niet is. Zo zegt God bijvoorbeeld, als antwoord op een vraag over God die iemand aan de Profeet Muhammad ﷺ had gesteld:
“Zeg (O Muhammad): Hij is Allah, de Enige. Allah is de Enige van Wie al het geschapene afhankelijk is. Hij heeft niet verwekt en Hij is niet verwekt. En niet één is aan Hem gelijkwaardig.” [Edele Koran 112:1-4]
